Dr. Vijai S Shankar MD.PhD. Gepubliceerd op www.acadun.com Nederland 18 augustus 2014
|
|
Essentie
Essentie betekent dat het de intrinsieke natuur is, de existentiële natuur, of een noodzakelijke kwaliteit van wat er bestaat, zonder welke niets zou kunnen bestaan. Het leven is wel degelijk ontwikkeld, want het leven zou niet uit het niets hebben kunnen ontstaan.
Daarom betreft de evolutie niet alleen elk aspect van het dagelijks leven, maar ook alles wat bestaat en functioneert in het leven. Het betekent dat instinct, intuïtie, intellect, kennis, wijsheid en alles wat bestaat, ontwikkeld zijn vanuit de essentie. Daarom is het essentieel om te begrijpen wat de essentie zou kunnen zijn die alles ontwikkelt en doet functioneren.
De primitieve mens beweegt instinctief, maar hij wist niet dat hij instinctief bewoog. Later bewoog de primitieve mens intuïtief, dat betekent dat hij instinctief begreep dat hij bewoog, dat betekent dat hij nog steeds niet wist dat hij bewoog. Uiteindelijk, naarmate er intellect ontwikkelde in intuïtie, wist de primitieve mens dat hij bewoog. Hij deelde met anderen dat hij bewoog en vertelde hun ook te bewegen. Maar de essentie had de intuïtie en het intellect nog niet bij allen gelijkelijk ontwikkeld. Degenen in wie het intellect voldoende ontwikkeld was begrepen dat zij bewogen, maar wisten niet dat de essentie hen bewoog. Zij begonnen hun kinderen te vertellen om te bewegen en toen de essentie de kinderen begon te bewegen, geloofde de primitieve mens dat hij zijn kinderen geleerd had om te bewegen.
De primitieve mens begon naderhand te praten met zijn kinderen en toen spraak ontwikkelde in de kinderen, net zoals spraak zich ontwikkeld had in hun ouders, begonnen de kinderen te spreken en de ouders geloofden dat zij hun kinderen geleerd hadden om te spreken. Later begon de primitieve mens te denken want het denken ontwikkelde zich in hem. Het intellect dat zich in de huidige tijd in het leven ontwikkeld heeft, geeft aanwijzingen dat de essentie zich ontwikkeld heeft en dat de mens doen, spreken en denken niet liet gebeuren, maar dat hij gelooft dat hij dit doet.
Elke moeder gelooft dat zij haar kind eerst leert om te doen en later om te spreken, maar beseft niet dat doen en spreken spontaan, oncontroleerbaar en onvoorspelbaar gebeuren in een kind en later ook het denken. Dit kan alleen maar betekenen dat de primitieve ouders hetzelfde hebben gedaan en dat hebben zij ook gedaan, aangezien het leven doen, spreken en denken spontaan, oncontroleerbaar en onvoorspelbaar in hen ontwikkeld heeft door de essentie die aanwezig is in het leven.
Doen, spreken en denken gebeuren instinctief, intuïtief en intellectueel bij elk kind, zelfs vandaag de dag, als een evolutionair proces van het leven en niet alleen bij de primitieve mens, maar ook bij zijn kind, vanwege de essentie die aanwezig is in het leven. De moderne ouder denkt echter dat hij zijn kind leert om te doen en te spreken, net zoals de primitieve mens dacht dat hij deed.
Auteur: Dr. Vijai S. Shankar
Noot van de redacteur Dr. Shankar schenkt hier een goed inzicht in uw en mijn leven. De meest innerlijke schenker van ons leven in al zijn bewuste en onbewuste expressies, waaraan lang geleden de naam ‘essentie’ gegeven is, is het licht en de gids voor uw en mijn onderzoek. Dankbaarheid is het eerste respons – dank u. Peter Julian Capper, V.K.
Noot van de Duitse vertaler Een buitengewoon artikel! In het geloof dat elke moeder en elke vader zijn kinderen onderwijst, is de mens blind voor het feit dat alles in het leven spontaan is ontwikkeld. Primitieve ouders spraken en handelden spontaan, zonder een onderwijzer of ouder om hun te leren hoe te spreken en hoe te handelen. Dat kan niet anders, want elk gedrag of gesproken woord moet de eerste keer wel gebeurd zijn zonder te zijn aangeleerd. En daarom is het vanzelfsprekend dat het nog steeds spontaan gebeurt, maar herhaling doet de mens geloven dat leren echt is. Elke ouder zou moeten nadenken over hoe hijzelf en ook de mensheid geworden is wat zij zijn na een lange evolutionaire weg, hoewel illusoir, om meer compassie te kunnen ontwikkelen, zeker met hun eigen kinderen waarvan zij meer zouden moeten houden dan wat dan ook. Als het op opvoeden aankomt, is de moderne mens veel te snel met het oordelen over het gedrag van kinderen, gevolgd door beschuldigen, dreigen en straffen of prijzen en belonen – laten we het gewoon manipulatie noemen – dit alles gebaseerd op het geloof dat ouders hun kinderen leren hoe netjes te handelen en te spreken. Dat manipulatie lijkt te werken is een illusie, heel precies gemanifesteerd door het leven! In feite gebeurt manipulatie, hoewel illusoir, om de geest te conditioneren van zowel de ouders als de kinderen om te geloven dat de mens een doener, spreker en denker is; op deze manier behoudt het leven zijn illusie alsof het echt is, dit alles als onderdeel van het evolutionaire proces van de essentie van het leven. Wanneer er manipulatie plaatsvindt in een familie, kan er niet ontkend worden dat angst en boosheid de andere kant van de medaille zijn en dat liefde verdwenen is. Nadenken over wat de alles-bewegende essentie zou kunnen zijn, kan ouders en alle anderen leiden naar een dieper begrip van kinderen en hemzelf. Hoe dieper de mate van inzicht dat het niet de mens is die hemzelf en anderen doet handelen, spreken of denken, des te minder manipulatie er zal plaatsvinden bij de mens, in plaats daarvan zal het leven zijn kinderen liefdevol leiden door middel van de moeder en de vader, niet om hun gedrag te modelleren, maar om ook hun inzicht in het leven te verdiepen. Marcus Stegmaier, Duitsland
Noot van de Nederlandse vertaler De verfijning en ontwikkeling die de evolutie met zich meebrengt en de mens heeft gemaakt tot wat hij nu is, heeft ook de geest verfijnd en ontwikkeld tot een uitgebreid netwerk van overtuigingen. We staan nu met ons allen voor de poort van het uiteindelijk inzicht, maar de poort lijkt hermetisch afgesloten. De poort is de geest met zijn overtuigingen die alle hun oorsprong hebben in één overtuiging: ik ben de doener, spreker en denker. Door terug te kijken in de evolutie wordt duidelijk dat de mens niet de doener, spreker en denker kan zijn. Dit besef zal zich echter ook moeten ontwikkelen en verfijnen, tot begrepen is dat het hele netwerk van overtuigingen illusie is en niet echt. Dan zal blijken dat het bestaan van de gesloten poort illusie was en niet echt. De ontwikkeling en het inzicht vinden beide plaats vanwege de essentie van het leven, de geest kan deze grootsheid niet bevatten. Paula Smit, Nederland
|
|