Dr. Vijai S Shankar MD.PhD.
Gepubliceerd op www.academy-advaita.com
Nederland
13 oktober 2014
Essentie en onschuld
Een glimlach van een baby is onschuldig en wordt door iedereen geliefd. We voelen ons aangetrokken tot de baby vanwege zijn onschuld, want de baby interpreteert het moment niet. De baby leeft gewoon elk moment.
Een glimlach van een volwassene, aan de andere kant, wordt nooit als onschuldig beschouwd, want de geest in de volwassene interpreteert het moment, maar leeft het moment niet zoals een kind doet. De glimlach van een volwassene is geliefd, als zijn interpretaties de overtuigingen van de geest van de toeschouwer ondersteunen.
Het woord onschuld of onschuldig wordt gewoonlijk gebruikt in de betekenis van niet schuldig zijn aan enige vorm van kwaad, mentaal dan wel fysiek. Het kind kan zichzelf of de ander schade berokkenen. Maar het kind weet niet dat het zichzelf of een ander schade heeft berokkend. Het kind kan zelfs huilen, maar het kind wordt niet door de volwassene gezien als schuldig aan enig kwaad. Het kind wordt nog steeds gezien als onschuldig. Waarom is dit?
Het kind is van nature onschuldig, maar wordt gezien als onschuldig omdat zijn handelingen niet worden geïnterpreteerd door de volwassene. De volwassene gelooft dat het kind onbewust of onopzettelijk kwaad heeft berokkend, want de volwassene is er zeker van dat het kind geen kennis heeft van oorzaak en gevolg.
Opzet betekent dat de mens kennis heeft van oorzaak en gevolg. Kennis van oorzaak en gevolg leidt tot interpretaties en een oordeel over de intentie. Op het moment dat er een oordeel over de intentie geveld wordt, gebaseerd op oorzaak en gevolg, dan is er geen onschuld meer.
Het is daarom belangrijk om te bevestigen welke de eerste oorzaak of het eerste gevolg kan zijn geweest dat aanleiding gaf tot de eerste intentie, wat kan bewijzen dat de mens schuldig of onschuldig is. Anders gezegd, het bewijs van welke oorzaak het eerst kwam, of welk gevolg het eerst kwam. Dit bewijs kan echter niet verkregen worden, want de mens kan nooit weten of er eerst het ei was of eerst de kip.
Alles wat bestaat is er gekomen vanwege de essentie in de evolutie, inclusief kennis van oorzaak en gevolg. De essentie kan niet gecontroleerd worden door de mens en daarom ook de evolutie niet. De ontwikkelde oorzaak en gevolg kan daarom niet door de mens zijn gemaakt. De verlichten hebben terecht verkondigd dat het leven zonder oorzaak of zonder gevolg is en dat oorzaak, gevolg en intentie illusoire gedachten zijn in de geest.
Daarom, op het moment dat het inzicht bij de mens plaatsvindt dat de essentie in het leven zowel man als vrouw ontwikkelt tot wat zij bedoeld zijn te zijn, dan zal begrepen worden dat iedereen onschuldig is. Liefde en mededogen voor degenen die wij kennen, ontmoeten en mee samenleven, zal elk moment aanwezig zijn.
De glimlach van een kind reflecteert daarom de essentie in iedereen en leert een volwassene de wijsheid dat iedereen is wie of wat zij bedoeld zijn te zijn.
Auteur: Dr. Vijai S. Shankar
© Copyright V. S. Shankar 2014
Noot van de redacteur:
Dit mooie inzicht in de natuur van het kind en de volwassene, toont het geschenk dat de mens wordt aangeboden. Zij die zo gelukkig zijn geweest het gezelschap van een baby te hebben meegemaakt, zullen diep geroerd worden. Ja, we zijn, opdat we in de rivier van het leven mogen zijn.
Julian Capper, V.K.
Noot van de Duitse vertaler:
Kinderen leven zonder goed en fout en wanneer zij goed en fout beginnen te begrijpen, geloven zij niet direct in schuld, in plaats daarvan voelen zij zich onschuldig. Dit is het paradijs van de kinderjaren, waar de volwassenen hun hele leven naar zoeken. Wanneer het geloof in logica en redenering zich in het kind ontwikkelt als werkelijk, dan lijkt onschuld verloren te zijn. Het paradijs van onschuld wordt herkregen, wanneer de verkondiging van de verlichten, dat het leven zonder oorzaak en gevolg is, diepgaand begrepen wordt. Hierdoor leeft zelfs een volwassene het leven onschuldig, zoals een kind, echter met een ontwikkelde geest. De verlichten kennen ook goed en fout, maar zij begrijpen dat schuld niet echt is en dat in feite kinderen en volwassenen beide van nature onschuldig zijn. Geweldig artikel!
Marcus Stegmaier, Duitsland
Noot van de Nederlandse vertaler:
Iedereen vindt de onschuld mooi en kostbaar. We willen het graag beschermen en in stand houden. We zien de onschuld van het kind en we kunnen begrijpen dat het kind geen idee heeft van oorzaak en gevolg, hij is zonder bedoelingen, de handelingen gebeuren zonder reden. Dat zien we ook bij iemand die slaapt. Hij heeft geen bedoelingen en weet zelfs niet dat hij zich in zijn slaap heeft omgedraaid. De slapende is onschuldig. Dit artikel laat zien dat de mens ook onschuldig is als hij wakker is en dat de intenties, of de intenties die men bij de ander vermoedt, alleen aanwezig zijn in de geest.
Paula Smit, Nederland