Dr. Vijai S Shankar MD.PhD.
Gepubliceerd op www.academy-advaita.com
Nederland
14 september 2014
Essentie en Trots
Trots is een diep gevoel van plezier of tevredenheid die oprijst vanwege iemands eigen prestaties, waaronder ook de prestaties van naasten, of door kwaliteiten of bezittingen die men heeft die alom door de gemeenschap worden bewonderd. Dit betekent dat het uiterlijk van de mens en wat hij doet en presteert, trots kan doen oprijzen.
Kinderen voelen zich blij door hun uiterlijk, maar niet door wat zij doen. Zij zijn blij wanneer zij mooi gekleed zijn en iets doen. Maar deze blijdschap wordt geïnterpreteerd door de volwassene als trots en niet door het kind, want het kind weet niet wat trots is of dat hij kan doen. Het kind is altijd blij totdat hij er achter komt dat hij een doener is. Het is alleen de moderne volwassene die weet dat hij een doener is en zich trots voelt wanneer hij doet of zich kleedt.
Wat betekent dit? Dit betekent dat zelfs de primitieve mens aanvankelijk blij was met hoe hij gekleed was, maar hij wist niet dat hij dat deed. En toen de primitieve mens er achter kwam dat hij de doener was, rees er trots in hem op.
Daarom, trots rijst op vanuit het geloof dat de man of de vrouw de doener is en zich kan kleden om er knap of mooi uit te zien. Wanneer kinderen er achter komen dat zij kunnen doen, voelen zij ook trots. Trots is daarom een natuurlijk gevoel ontwikkeld door de essentie van het leven.
Het gevoel van trots heeft verschillende intensiteiten, van minimum tot maximum, net zoals elk gevoel in de mens. De reikwijdte van trots gaat van het minimum, bescheidenheid, verrukking, blijdschap tot aan het maximum, dat trots is.
Hoe meer de mens gelooft dat hij een doener is, is de reikwijdte van trots aanwezig in individuen als een proces van evolutie en de mens heeft er geen controle over. Terwijl het inzicht plaatsvindt bij de mens dat hij niet de doener is, zoals de verlichten hebben verkondigd, en dat wat er ook bedoeld is om te gebeuren dat alleen dat zal gebeuren, inclusief de gevoelens, begrijpt hij niet alleen zijn eigen gevoelens beter, maar ook de gevoelens van anderen, inclusief trots.
En naarmate het inzicht verdiept en verankert, wordt de mens mededogend, liefdevol en zorgzaam naar iedereen, net zoals de verlichten zijn.
Auteur: Dr. Vijai S. Shankar
© Copyright V. S. Shankar 2014
Noot van de redacteur:
Een moderne volwassene, gedreven door de kennis en overtuiging dat hij doet en kan doen, is trots op zijn verworvenheden. Een verlichte volwassene, door zijn of haar inzicht van de oneindige essentie van het leven, begrijpt dat de eigenschappen van de moderne mens, samengevat door de uitdrukkingen boosheid, hebzucht, luiheid, trots en jaloezie, oprijzen in de intrinsieke natuur van het leven. De mens heeft niet de capaciteit om zulke eigenschappen te initiëren of onder controle te houden, maar zal door genade tot inzicht komen.
Julian Capper, V.K.
Noot van de Duitse vertaler:
Trots is de beloning die we onszelf geven voor onze prestaties. Het is een van de vele wortels voor de ogen van een hardwerkend mens. Maar heeft de mens werkelijk een wortel nodig, op zijn minst trots als het niet iets materieels is, om te kunnen functioneren in deze wereld? Als dit waar zou zijn, dan zou de moderne mens zelfs niet bestaan, want dan zou het de verworvenheid van de primitieve mens zijn dat de soort homo sapiens tot bestaan kwam en tot vandaag de dag overleefde. En, zoals dit wijze artikel toont, functioneerde de primitieve mens prima zonder te weten dat hij deed en daarom zonder trots te zijn over wat hij deed. Dit zou de moderne mens tot nadenken moeten aanzetten over wat de werkelijke functie van trots zou kunnen zijn. Het is er om het geloof dat de mens de doener is te versterken, terwijl hij dat niet is. Een geweldige functie van het leven om zijn illusies te bewaren als zijnde echt voor de menselijk geest.
Marcus Stegmaier, Duitsland
Noot van de Nederlandse vertaler:
Zelfs bescheidenheid is een vorm van trots, want ook de bescheiden mens denkt dat hij de doener is, ook al wil hij niet voor zijn prestaties geëerd worden. De crux zit in het geloof dat we de doener zijn. Heel ons wereldbeeld is op dit geloof gestoeld. We kunnen de gedachte dat we niet de doener zijn misschien wel volgen en we zijn zelfs bereid het te geloven, maar onze gevoelens tonen ons in hoeverre we dit werkelijk hebben begrepen. Vervelende gevoelens noodzaken ons om dieper te kijken omdat wij hiervan verlost willen worden. Maar trots wordt over het algemeen als een prettig gevoel ervaren en ontglipt daardoor eerder aan onze waarneming. Elk gevoel laat ons onze overtuigingen zien waardoor we mogelijk tot een dieper inzicht kunnen komen.
Paula Smit, Nederland