Dr. Vijai S Shankar MD.PhD.

India Herald

Houston, USA

4 April 2008

 

 

Wie zijn die goede en rechtvaardige mensen? Behoren zij tot een speciale soort? Zijn er überhaupt wel dergelijke mensen te vinden op aarde? Zo ja, dan moet God ze geschapen hebben, want niemand anders is in staat een dergelijke speciale soort mensen te scheppen. Wie zijn deze mensen en hoe kijken anderen, gewone stervelingen, tegen hen aan, die overigens door dezelfde God geschapen zijn als die de goede en rechtvaardige mensen tot bestaan bracht. Waarom heeft God niet iedereen goed en rechtvaardig gemaakt? Waarom in vredesnaam zou Hij slechte en onrechtvaardige mensen scheppen, want wie anders zou ze kunnen scheppen, God is immers de enige schepper? Zou het scheppen van slechte en onrechtvaardige mensen Hem God maken? Als God fouten kan maken, en dat zou het geval zijn als Hij slechte en onrechtvaardige mensen had geschapen, hoe kan men het de mens dan nog kwalijk nemen slecht en onrechtvaardig te zijn; God heeft hem immers gemaakt zoals hij is?

 

Goede en rechtvaardige mensen zijn zij die vrij zijn van wat slecht en onrechtvaardig is. Dat betekent dat dergelijke mensen vrij zijn van dualiteit. Bestaan er mensen die vrij zijn van de dualiteit van de geest? Kan de geest vrij zijn van dualiteit? Goede en rechtvaardige mensen hebben de geest nodig om in contact te komen met slechte en onrechtvaardige mensen om hen te onderhouden over de beginselen van goedheid en rechtvaardigheid. Om daartoe in staat te zijn moeten ze weten wat slecht en onrechtvaardig is. Het is dus onmogelijk dat de geest van iemand vrij is van wat slecht en onrechtvaardig is. Als het leven zo is, hoe kan iemand dan werkelijk goed en rechtvaardig zijn?

 

Men moet begrijpen dat de wereld een illusie is, zoals de wijzen zeggen, omdat het leven een transformatieproces is van energie, ofwel licht, en dit proces projecteert een optische en auditieve illusie. De wereld wordt niet geteisterd door slechte en onrechtvaardige acties en situaties die men dient te vermijden, of niet te doen, om vervolgens het goede en rechtvaardige na te streven. Men moet begrijpen dat er in het leven geen tijd of gedachten zijn. Men moet begrijpen dat men om goed of slecht te doen tijd en geest nodig heeft, terwijl beide in het leven afwezig zijn. Het leven is een enkelvoudige, spontane, oncontroleerbare en onvoorspelbare transformatie van intelligentie of God.

 

Men denkt dat spirituele of religieuze mensen goed en rechtvaardig zijn. Het is opmerkelijk dat juist zij er voortdurend op aandringen om goed te doen en rechtvaardig te zijn. Als zij werkelijk goed en rechtvaardig zijn, zouden zij dan van anderen zeggen dat die slecht en onrechtvaardig zijn? En zou dat niet bewijzen dat zij zelf net zo slecht en onrechtvaardig zijn als wie zij daarvan beschuldigen? De aanklager, de aanklacht en de aangeklaagde zijn een en dezelfde. Alles en iedereen is goddelijk, want allemaal zijn ze verschijningsvormen van God.

 

Wijs is hij of zij die begrijpt dat de mens geen functionerende geest nodig had om te kunnen leven in het prehistorische tijdperk. De geest is door God gemanifesteerd om de illusie te creëren dat de mens de doener, de spreker en de denker is. Niemand ontkomt aan de overtuiging ‘ik denk’, ‘ik spreek’ en ‘ik doe’, ook de spirituele en religieuze mens niet. Het zijn de spirituele en religieuze mensen die denken dat de mens de doener is. Het is begrijpelijk dat de mens gelooft dat hij de doener is, maar spirituele en religieuze mensen die beweren dat de mens doet, spreekt en denkt, spreken tegen dat God overal is. Het is God die zowel als de goede en de rechtvaardige als de slechte en onrechtvaardige verschijnt om de dualiteit van de geest in stand te houden.

 

Goede en rechtvaardige mensen hebben minder slechtheid en onrechtvaardigheid in zich, en slechte en onrechtvaardige mensen hebben minder goedheid en rechtvaardigheid in zich. Goede en slechte mensen, rechtvaardige en onrechtvaardige mensen zijn dezelfde: ze zijn slechts twee uitersten van energie die verenigd en verbonden zijn, niet gescheiden zoals men gewoonlijk denkt. Elke generatie kent zowel goede en rechtvaardige als slechte en onrechtvaardige mensen, en dit geldt ook voor alle toekomstige generaties. Ze zullen aangetroffen worden in elke generatie, en het leven doet het zo gebeuren om de mens te doen inzien dat ze illusoir zijn en geen fysieke realiteit. Het werkelijke is wat niet aan verandering onderhevig is en dat eeuwig is, en dat is leven, licht of God en niet handelingen, situaties en spreken of denken die veranderlijk en tijdelijk zijn, omdat ze een optische en auditieve illusie van licht en geluid zijn, en dit maakt het leven tot een illusie.

 

Zij die anderen veroordelen, en dat zijn er zeer velen, hebben een oppervlakkig begrip van het leven. Men wordt niet goed of rechtvaardig door anderen te brandmerken als slecht of onrechtvaardig. Men laat slechts zien dat de eigen geest slecht en onrechtvaardig is. Denken in termen van slecht en onrechtvaardig betekent dat men net zo schuldig is als de aangeklaagde. De aanklager, de aanklacht en de aangeklaagde zijn een en dezelfde. Spirituele mensen die spreken van een nieuwe wereld, een nieuwe aarde en universele vrede, hebben niet begrepen dat de wereld ieder moment nieuw en pril is, en dat het leven losstaat van de geest en daarom elk moment vreedzaam en harmonieus is. Spirituele mensen hebben niet begrepen dat elke techniek, hoe populair ook, niettemin een illusie is en dat ook moet zijn in een illusoire wereld. Het leven is intelligent omdat het verschijnt als de spirituele mensen en hun gedrag om deze illusoire wereld in stand te houden. Elk moment zijn werkelijkheid en illusie aanwezig, de illusie als een projectie van het werkelijke. Het leven is een manifestatie van licht en geluid.

 

Het leven weet hoe het de illusie in stand moet houden, omdat, als de illusie verdwijnt, de wereld niet gewaardeerd kan worden. Alleen de illusie, en niet de werkelijkheid, kan gewaardeerd worden. De werkelijkheid kan nooit bewonderd worden, want de bewonderaar, het bewonderen en wat bewonderd wordt zijn een en dezelfde. De intelligentie van het leven kan niet begrepen worden door de beperkte geest. Het leven doet de geest denken in termen van het elimineren van slechte en onrechtvaardige mensen, en juist door de poging om ze uit te roeien blijven slechte en onrechtvaardige mensen bestaan. De wereld die de mens ervaart, is een wereld van gedachten, en dat geldt ook voor handelingen die goed of slecht, spiritueel of religieus zijn. Hieruit volgt dat alle ervaringen slechts gedachten in de geest zijn en geen werkelijkheid. Begrijp dat men God verwijten heeft gemaakt door de mens te verwijten dat hij slecht en onrechtvaardig is, want de slechte mens is een verschijningsvorm van God, en teneinde dit te begrijpen spelen dergelijke gedachten door zijn geest. God heeft vele vormen en voor de geest schijnen ze soms goed en soms slecht te zijn. Het leven is tijdloos, gedachteloos en bewegingloos, zonder individuen en de geest. Het leven heeft de geest niet nodig om voort te gaan – het ontwikkelt zichzelf, en dat is de intelligentie ervan.

 

De mens verwijt, ruziet, haat, bekritiseert, twijfelt en is jaloers op de zijnen. Hoe kan zo iemand denken dat hij goed en rechtvaardig is, wanneer hij dat zegt en dat van anderen verwacht? Dit geldt zelfs voor de spirituele en religieuze mensen, en geen mens ontkomt eraan, want de geest is in iedereen hetzelfde. God heeft de geest hetzelfde gemaakt (voor wat betreft de functionaliteit ervan) zodat men kan begrijpen dat niemand beter is dan een ander. Daarom is het idee van goedheid en rechtvaardigheid een idee in de geest – niet meer dan een gedachte, en dat zal het ook altijd blijven.

 

Het huidige moment waarin het leven van een mens plaatsvindt, is tijdloos en gedachteloos en dat maakt verlichting voor de mens mogelijk. Verlichting is tijdloos en gedachteloos, wat betekent dat de geest niet aanwezig is in het heden, maar het doet de mens voortdurend en overtuigend verslag van wat hij in het heden meemaakt, en wat hij zou moeten doen om verlichting te bereiken. Maar is dit mogelijk? De geest vertelt alleen maar een verhaal over een enkelvoudige, tijdloze en gedachteloze beweging, die het leven is, en doet dat op zeer overtuigende wijze. Begrijpen dat de geest een verhalenverteller is, is verlichting, en niet de inspanningen tot of het propageren van goedheid en rechtvaardigheid, wat uiteindelijk slechts een verhaal is dat door de geest verteld wordt. Zo intelligent is het leven!

 

© Copyright V.S. Shankar, 2008

 

 

Terug naar artikelpagina

 

 

back to articles page