Dr. Vijai S Shankar MD.PhD.
Gepubliceerd op www.academy-advaita.com
Nederland
17 april 2016

Harmonie

“Inzicht”

 

Voor wijsheid is harmonie het inzicht dat het tevredenheid is zonder een spoor van onenigheid, op elk moment van het dagelijks leven. Voor kennis is harmonie een staat van overeenstemming, die aanwezig is wanneer wederzijdse overtuigingen worden geaccepteerd voor wat ze zouden moeten zijn en ook verwacht worden te zijn.

Welnu, wat is het inzicht dat wijsheid onderscheidt van kennis ten aanzien van harmonie, dat is de vraag. Het inzicht dat de overtuigingen van kennis ten aanzien van harmonie weerlegbaar zijn, terwijl de overtuigingen over harmonie voor wijsheid onweerlegbaar zijn, dat is wat wijsheid onderscheidt van kennis.

Welnu, wat zijn dan de overtuigingen over harmonie die onweerlegbaar zijn, dat is de vraag. Wanneer de overtuigingen van kennis ten aanzien van harmonie, die geaccepteerd worden voor wat ze zouden moeten zijn en verwacht worden te zijn, diepgaand worden begrepen, dan zouden zij onweerlegbaar zijn.

Kennis erkent harmonie, als wat wordt verwacht en zou moeten zijn, aanwezig is.

Daarom, het is wijs om te overdenken hoe alles tot bestaan is gekomen in het leven. Kennis gelooft dat het aan de mens is hoe het leven is. Maar is dit waar, is de vraag. 

De intelligentie in de natuur maakt alles in de natuur. Ieder levend wezen in de natuur heeft niet de beschikking over de  mogelijkheid om te zijn wat het is; het is wat de natuur ervan gemaakt heeft. Alleen de mens gelooft dat hij kan zijn wat hij zou moeten zijn en verwacht wordt te zijn, en ook dat hij kan zijn wat hij wenst of wil zijn, of iemand het accepteert of niet.

De mens bestaat uit dezelfde vijf elementen als de natuur. Maar toch, elk levend wezen in de natuur is wat het is en verwacht niet wat het zou moeten zijn. En ook geen enkel levend wezen in de natuur wenst of wil anders zijn dan wie hij is. 

De intelligentie in de natuur, echter,  heeft het intellect ontwikkeld in de geest van de mens dat een geloof manifesteert dat hij kan zijn wie hij verwacht wordt te zijn en zou moeten zijn en ook wie hij wenst of wil zijn, terwijl alles wat bedoeld is om te zijn in de natuur, is zoals het bedoeld is te zijn. 

Wanneer de mens begrijpt dat de intelligentie in de natuur hem maakt tot wie hij is en dat zijn overtuiging hem niet maakt tot wat hij is, net zoals zij elk levend wezen maakt tot wat het is, dan zou hij iedereen accepteren zoals hij is en verwacht niet dat hij anders is dan wie hij is. Dit diepe inzicht van het leven brengt harmonie in elk moment van het dagelijks leven. 

Auteur: Dr. Vijai  S. Shankar
© Cp[yright V. S. Shankar 2016

Noot van de redacteur:
De mens heeft een diep gewortelde overtuiging dat hij de verantwoordelijkheid draagt voor de gevolgen in het leven die niet alleen zijn of haar omgeving beïnvloeden, maar ook het karakter en gedrag van levende wezens, inclusief hemzelf of haarzelf. Deze overtuiging legt een zware last op de mens en leidt onherroepelijk tot ontevredenheid, disharmonie en verdriet. Deze overtuiging van zijn eigen verantwoordelijkheid is echter slechts deels, want hij heeft al geaccepteerd dat het eerder de natuur is dan de opvoeding die de fenomenen bepaalt waarvan hij gelooft dat die buiten zijn invloedssfeer liggen. Wanneer het moment oprijst waarop de volledige intelligentie in de natuur wordt gewaardeerd, dan wordt de acceptatie van het leven zoals het is, gerealiseerd.
Julian Capper, Verenigd Koninkrijk

back to articles page