‘Non-dualisme’
De betekenis van non-dualisme of non-dualiteit is ‘niet twee’. Als dit geaccepteerd is als een overtuiging, theorie of onderdeel van een traditie of oefening die naar een non-duale werkelijkheid leidt, zou alles één en hetzelfde moeten zijn en niet van elkaar gescheiden.
Maar de mens heeft nog niet begrepen dat alle concepten over non-dualisme één zijn, ondanks dat hij non-dualisme predikt. Hij gaat ervan uit dat overtuigingen, theorieën en onderdelen van tradities of oefeningen die naar non-dualisme leiden van elkaar gescheiden en onafhankelijk zijn. Hij gaat ervan uit dat hij een keuze en een vrije wil heeft en kan bepalen welke hij zal aanhouden en volgen.
Een overtuiging, theorie, traditie of oefening wordt overgebracht door middel van woorden die een veelheid aan talen vormen. Het wezen van woorden, en dus van welke taal dan ook, is geluid. Daarom is iedere overtuiging, theorie, traditie of oefening die via woorden wordt overgebracht een auditieve illusie van geluid.
Als de mens de illusoire natuur van woorden begrijpt, zal non-dualisme de realisatie zijn. Het zal dan niet uitmaken welke overtuiging, theorie, traditie of beoefening hij volgt. Het zal voor hem of haar allemaal non-dualisme zijn.
De mens dient te begrijpen dat het niet de mens is die woorden als auditieve illusies van geluid manifesteert. Zolang de realisatie van non-dualisme de mens niet overkomt, zal hij overgeleverd zijn aan dualisme die hij voor non-dualisme aanziet.
Alle opinies, interpretaties, conclusies en dualiteiten waarvan de mens denkt dat ze echt zijn en in het leven bestaan, moeten, als non-dualisme echt is, non-dualistisch zijn. Het zijn allemaal auditieve illusies van geluid, want ze bevinden zich nu eenmaal in de geest, hetzij als gedachten of als woorden.
Het bestaan van een gedachte, woord of handeling vereist tijd. Voor de mens bestaan tijd en wetenschap echt. De wetenschap heeft de tijdsduur van een moment gemeten, te weten een attoseconde, ofwel een miljardste van een miljardste van een seconde.
De mens zou zich moeten afvragen hoeveel hij in een attoseconde kan oefenen om een staat van non-dualisme te bereiken, en hoeveel gedachten of woorden hij in een attoseconde kan denken of uitspreken.
Naargelang de verfijning van de wetenschap voortschrijdt, zullen steeds kleinere tijdseenheden worden gevonden, en die tijdseenheden vormen dan het moment voor de mens. Hij zal echter ook dan niet in staat zijn te oefenen omdat hij dat in de huidige kleinste tijdseenheid, de attoseconde, ook al niet kan.
Alles wat in de wereld aanwezig is lijkt van elkaar gescheiden en daarom veelvoudig. Het lijkt zelfs dat de wereld van het universum of de kosmos gescheiden is. Aldus lijkt de wereld dualistisch, en non-dualisme verre van werkelijk.
Als we de wereld met inbegrip van de kosmos onderzoeken ontdekken we dat de bouwstenen van alles wat bekend is energie is. Ondanks dat energie overal hetzelfde is en uit elektronen, neutronen, protonen, bosons en Higgs-deeltjes (ook wel God-deeltjes genoemd) bestaat, zou dit betekenen dat energie niet non-duaal maar duaal is.
Daarom moet zelfs energie die gekend wordt illusoir zijn, omdat het gekende een auditieve illusie van geluid is, terwijl dat wat echt en non-duaal is nooit gekend kan worden.
Het leven is werkelijk een wonder, want het omarmt op mysterieuze wijze het gehele proces van verfijning van de planeet in een attoseconde als een illusie die duaal lijkt maar in feite non-duaal is.
© Copyright 2010 V. S. Shankar
Terug naar artikelpagina
|