Dr. Vijai S Shankar MD.PhD.

Esotera, Germany

2006

 

 

 

Velen die de Engelse taal spreken, kennen het woord spiritualiteit. Dit zal ook gelden voor diegenen die een andere taal spreken, waarbij elke taal zijn eigen woord heeft dat spiritualiteit betekent. Er zijn binnen dezelfde taal verschillende betekenissen voor het woord spiritualiteit. Voeg hier de verschillende betekenissen van alle talen aan toe en er zou heel goed een encyclopedie over spiritualiteit kunnen bestaan. Het verhaal van de spiritualiteit is nog gecompliceerder dan dit, want de betekenis en betekenissen van spiritualiteit blijven veranderen als gevolg van interpretaties.

 

Verzamelde kennis van spiritualiteit zorgt voor interpretaties en interpretaties zorgen voor de verdere toename van kennis, die op haar beurt weer voor meer interpretaties zorgt. Een oneindige, vicieuze cyclus wordt in beweging gezet en de betekenis van het woord spiritualiteit blijft veranderen. Vandaar dat men nooit bij de echte betekenis van het woord spiritualiteit, welke universeel is, uit komt! Totdat ieder mens die universele betekenis kent, zullen er discussies, onenigheden, debatten en scheidingen tussen mensen blijven bestaan.

 

Waarom is spiritualiteit voor sommigen zo aantrekkelijk en voor anderen niet? Het is vooral aantrekkelijk, omdat het de mens het gevoel geeft van ‘Ik ben heiliger dan gij’.

De mens wil altijd iemand zijn die belangrijk is – en wat zou belangrijker kunnen zijn dan spiritueel zijn: Gods rechterhand? Het is alsof je connecties in de hoogste regionen hebt. De mens moet nog gaan inzien dat hij niet is wie hij zegt te zijn, maar is wie hij zegt niet te zijn! Aangezien God overal is, kan de mens slechts een verschijning van God zijn. Elke identiteit is daarom een illusie. Als wie hij zegt te zijn een illusie is, dan moet het denken of het zeggen dat je spiritueel bent eveneens een illusie zijn!

 

Maar wat is spiritualiteit? Kan spiritualiteit een betekenis hebben of gaat het voorbij aan betekenis? Indien spiritualiteit aan betekenis voorbij gaat, kan het dan tot een woord worden teruggebracht? Als spiritualiteit iets betekent, staat de betekenis dan niet in relatie met zijn tegengestelde, die juist moet worden weggelaten? Elk woord ontleent zijn betekenis aan zijn tegengestelde, en dit is de enige wijze waarop de geest kan functioneren. Hoe zou de mens een betekenis, die binnen de geest bestaat, kunnen weglaten? Het zal altijd in de geest aanwezig zijn. Als de mens de denker is, waarom kan de mens dan niet alleen dat wat spiritueel is denken? Waarom kan de mens gedachten die niet spiritueel zijn niet stoppen? Zou het voor de mens mogelijk zijn om te weten wat spiritueel is, als hij niet weet wat niet spiritueel is? Vandaar dat beide typen gedachten nodig zijn – spirituele en niet-spirituele – om kennis van spiritualiteit te genereren.

 

Als spiritualiteit het kennen is van ENKEL een stel overtuigingen die als goddelijk worden beschouwd, is dat een onmogelijkheid, want dat stel van goddelijke overtuigingen zal zijn tegendeel hebben (niet-goddelijke gedachten) die aan de geest bekend zijn. De geest zal zowel de goddelijke overtuigingen als de ongoddelijke overtuigingen in zich herbergen. Zal een dergelijke geest tegemoet komen aan de criteria van spiritueel zijn? Indien spiritualiteit is dat je weet wat goddelijk is en eveneens weet wat niet goddelijk is, wie bepaalt dan wat goddelijk is en wat niet goddelijk is?

 

Als God deze wereld heeft gemanifesteerd, zou hij dan iets hebben gemanifesteerd dat niet-goddelijk is? Indien God iets heeft gemanifesteerd dat niet-goddelijk is, zou hij dan God zijn? Het universum is niets anders dan energie. Deze energie is licht. Licht is pure intelligentie. Licht is God. Aangezien God ‘Licht’ is, zou God dan iets kennen dat goddelijk of niet-goddelijk is? Als God werkelijk kent, dan zou God een geest moeten hebben. Als God kent, dan zou God in dualiteit zijn en niet in non-dualiteit. Als God een geest heeft, dan verschilt God niet van de mens en dan zou God zelf, net als de mens, worden aangetrokken door spiritualiteit. God is geen persoon. God is slechts goddelijkheid! Een persoon is allen maar een verschijning van God. Een persoon is slechts een goddelijkheid van God!

 

God is voorbij goddelijk of niet-goddelijk. God is beide voorbij, omdat beide slechts door woorden kunnen worden gekend, en God is een stille staat waarbinnen woorden niet als woorden bestaan. God is voorbij de dualiteit. Aangezien God noch het goddelijke noch het niet-goddelijke heeft gemanifesteerd (omdat God voorbij de woorden is), zou er dan iets echt goddelijks of echt niet-goddelijks in deze gemanifesteerde illusoire wereld kunnen zijn? Indien God iets gemanifesteerd had dat niet-goddelijk is, zou het dan voor de mens mogelijk zijn om eraan voorbij te gaan? Het leven is noch goddelijk noch niet-goddelijk: het is slechts een spel van licht en geluid. Dat wat gekend wordt als goddelijk of niet-goddelijk zijn slechts gedachten, en deze gedachten vormen het gekende.

 

Door gedachten en daden lijkt het leven echt. Gedachten en daden zijn de twee basisfenomenen in het leven die een individu creëren. De mens gelooft dat gedachten zijn daden uitvoeren, controleren, vormgeven en beïnvloeden. De wijze begrijpt dat gedachten en daden één en dezelfde zijn, en dat daden niet worden uitgevoerd, gecontroleerd, vormgegeven en beïnvloed door gedachten. Dat gedachten (het gekende) en daden een illusie zijn, zal nu worden uitgelegd.

 

Het gekende

Het woord waardoor de meerderheid van de tegenwoordige mens God kent, is aanwezig in de taal waarmee ze bekend zijn. Evenzo zal de primitieve mens in één of andere rudimentaire taal, of op een andere non-verbale manier, over God geweten hebben. Zelfs de atheïst gebruikt het woord God in zijn ontkenning van God. Vandaar dat het woord God min of meer universeel gekend wordt in één of andere verbale of non-verbale vorm. In elke taal verandert het beeld van God. Wie zou dan moeten beslissen welk beeld van God het echte is? God kan nooit zijn wat de geest zich voorstelt dat God is. Vanaf primitieve tijden tot de huidige is de kennis in de menselijke geest over God toegenomen. Je zou kunnen zeggen dat het kennisgebied ‘over’ God omvangrijk is. Sommige mensen zullen weinig ‘over’ God weten en andere meer: het is slechts een kwestie van het verzamelen van informatie over God. Als iemand een geweldige hoeveelheid kennis over God heeft, maakt hem dit nog niet spiritueel – het maakt die persoon alleen maar tot een geleerde op het gebied van God. Als God kennen spiritueel is, dan zijn allen spiritueel, aangezien iedereen God in meer of mindere mate kent. Het is slecht een kwestie van gradatie in kennis.

Wat zou het gekende kunnen zijn? Is het gekende iets echts? Heeft het gekende enige betekenis die werkelijk zou kunnen zijn? Nauwkeurig onderzoek laat zien dat iedere vorm van het gekende samen met zijn betekenis slechts een label is. Er is niets in deze wereld dat onbetwist als een werkelijkheid gekend kan worden. Elke vorm van het gekende, teruggebracht tot zijn wezen, is louter energie en anders niets. En ook over energie kan men niets onherroepelijks zeggen. Er is niets in dit universum dat als een zekerheid gekend kan worden! Een gekend iets is slechts een label, en een label is slechts een geluid! Daarom is een gedachte een illusie: het bestaat niet als iets werkelijks. Dit maakt ook de geest tot een illusie, en het maakt alles dat gekend wordt tot niet meer dan een illusie.

 

Wat is het gekende? Het gekende kan een gedachte zijn, een idee, een geloof, een droombeeld, een denkbeeld, een ervaring, een woord of woorden, gesproken of geschreven. Het zouden ook de vele handelingen uit het dagelijkse leven kunnen zijn, inclusief religieuze handelingen zoals rituelen, bidden, zingen en reciteren, spirituele praktijken zoals meditatie, verscheidene spirituele technieken (die blijven toenemen, omdat de vraag naar spiritualiteit toeneemt), zelfs oorlogen –kortom iedere vorm van handeling. Al deze vormen van het gekende zijn van nature duaal en zij bestaan in tijd – verleden, heden of toekomst. Het geloof dat het gekende het verleden, heden en de toekomst onthult, is erg overtuigend, maar niettemin een illusie. Het gekende is altijd in het verleden; het heden en de toekomst zijn ook het verleden. Het heden en de toekomst zijn slechts het geprojecteerde verleden. Het verleden, iets anders gerangschikt en verfraaid naar gelang voorkeur of afkeur, verschijnt als nieuw, maar is desalniettemin het oude.

De geest kan nooit iets over het heden of de toekomst zeggen, aangezien de geest altijd in het verleden is. De geest bestaat niet in het heden. Wat de geest ook zegt dat gebeurt of zal gebeuren, in beide gevallen is het slechts wat is gebeurd. En ook wat is gebeurd, is slechts geluid en niet iets feitelijks. Daarom zijn alle vormen van het gekende, wat alleen maar het verleden is, slechts geluiden. Het verleden is dood en dit geldt net zo voor het gekende. Zou het dode spiritueel kunnen zijn? Is het voor het verleden (het gekende) mogelijk om iemand in het tijdloze ‘nu’ spiritueel te maken? Dit is gewoonweg een illusie, want de mens is zo gevormd, dat hij gelooft dat de geest in het heden aanwezig is, en dat is niet het geval.

Het gekende (spiritueel of welk ander gekende dan ook) verandert nooit de kwaliteit van de mens. Het gekende verhoogt alleen de hoeveelheid woorden in de geest. De mens blijft hetzelfde. Boosheid, twijfel, jaloezie, haat, angst, hoop en tijd blijven werkzaam binnen de geest. Een begrijpen, dat kennis als een illusie onthult, is wijsheid.

 

Woorden zijn grove klanken in het leven en subtiele klanken in de geest. Daarom zijn woorden afwezig in zowel het leven als in de geest, en dus is het gekende een illusie en geen realiteit. Het begrijpen, dat elk woord, in welke vocabulaire dan ook, of het nu goed of slecht, juist of verkeerd, zondig of deugdzaam, enzovoort aanduidt, niet bestaat, moet nog bij de mens gaan dagen. De dualiteit zelf is een illusie. Geluid creëert een illusie van woorden en betekenissen om binnen in de geest een drama op te voeren! Soms is dit drama ook spiritueel!

 

Dus in het leven kan er nooit enige vorm van het gekende zijn, dat werkelijk spiritueel is. Alles wat gekend wordt als spiritueel, is gewoonweg een illusie. Goddelijke namen of spirituele namen zijn eveneens slechts geluiden. Als geluid spiritueel is, dan zouden alle namen spiritueel moeten zijn. Dit is de realisatie van een verlicht mens, want alle geluiden komen uit een spirituele bron – de ziel!

 

Handelingen

Wat is een handeling? Is er een echte handeling in het leven? Wat zou een spirituele handeling kunnen zijn? Een handeling is een oorzaak-en-gevolg-verschijnsel. Men neemt aan dat elke handeling een oorzaak en een gevolg heeft. Om als oorzaak-en-gevolg-verschijnsel functioneel te kunnen zijn, moet er een tijdsinterval tussen die twee zijn, maar het leven is een tijdloos fenomeen. Er is geen tijd in het leven: het is een spontane transformatie van energie van de ene naar de andere vorm. Wanneer er geen tijd is, hoe zou er dan een oorzaak of een gevolg kunnen zijn? De oorzaak van een oorzaak is een gevolg. Het gevolg van een gevolg is oorzaak. Aangezien er geen oorzaak en geen gevolg is, kan er ook nooit een handeling als een werkelijkheid in het leven bestaan. Een handeling is slechts een gedachte in de geest, en de geest is niets anders dan geluid.

 

Het leven is sneller dan de geest. Het leven is een gebeuren; dat betekent dat er in het tijdloze nu niets kan worden waargenomen, aangezien het enige dat er in het leven gebeurt, een voortdurende transformatie van energie is. Deze transformatie verschijnt als de uiteenlopende vormen die voortdurend in beweging zijn – een beweging die geen begin en geen einde heeft. Deze enkelvoudige beweging is licht. Net zoals bij het gekende, veranderen handeling (of het nu spirituele of andere zijn) de mens kwalitatief niet. De mens blijft aldoor dezelfde.

 

In deze beweging van licht en geluid, is er slecht een verschijnen van geboorte en dood. Geboorte en dood zijn verschijningen van de zich transformerende energie op bepaalde punten in de stroom van het leven. De geest is een illusie, zo ook een handeling! Het is onmogelijk om een handeling of een volledige actie te zien in het leven. Daarom is noch de mens noch God de doener, spreker of denker!

 

Wat zouden dan de verschillende spirituele handelingen, die door spirituele mensen worden gepredikt, beoefend en uitgevoerd, kunnen zijn? Wat zouden spirituele vieringen kunnen zijn? In dergelijke gevallen bewegen de lichamen slechts als gevolg van transformerende energie, een beweging van licht, waar energie niets anders is dan licht. Spirituele mensen weten niet dat hun lichamen alleen maar bewegen, terwijl hun geest denkt in termen van spirituele handelingen die door henzelf en anderen worden uitgevoerd! Er bestaat geen handeling in het leven en dus kan er ook geen enkele spirituele handeling als een werkelijkheid in het leven bestaan. Wanneer er geen handelingen in het leven zijn, hoe zou er dan een spirituele ervaring, beoefening of viering kunnen zijn die echt is in het leven?

De wijze begrijpt dat een handeling een optische illusie is. De wijze begrijpt dat wanneer een mens zegt dat hij iets spiritueels doet of dat anderen iets spiritueels doen, zowel hij als de anderen niet iets spiritueels doen: hun lichamen bewegen alleen maar, en het denken dat dit bewegen iets spiritueels doen is, voltrekt zich aan hen. De ultieme illusie van handelen is seks. Zelfs een handeling die seksueel van aard is, is een illusie. Spirituele mensen of een ieder die seks hekelt, heeft alleen maar de illusie van een daad of een handeling niet begrepen. Als je hekelt, hekel je God. De wijze begrijpt dat het leven een enkelvoudige beweging is. Er is geen komen of gaan. Er is alleen bewegen.

 

Alle spirituele ervaringen zijn eveneens slechts gedachten in de geest, gedachten welke geluid zijn. Alle spirituele handelingen, zoals het geven van verlichting, meditatie, het overdragen van energieën, het uitvoeren van rituelen, en uiteenlopende spirituele technieken, bestaan niet als een werkelijkheid. Het zijn slechts gedachten binnen de geest van diegenen die het betreft. Iedereen die een spirituele ervaring meent te hebben, heeft slechts een spirituele droom! Het leven is zeer intelligent: het doet de illusie echt lijken. Elk moment heeft zowel de werkelijkheid als de illusie in zich. Wanneer de aandacht op het gekende gericht is, dan lijkt de illusie echt. Wanneer de aandacht op het geluid en de bewegingen van vormen gericht is, wordt de illusie begrepen en het ongekende onthult zichzelf! Dit ongekende is het leven. Dit gedachteloze leven is spiritueel – dit gedachteloze leven is verlichting. Wanneer de mens begrijpt dat elke vorm van het gekende een illusie is, is hij niet langer een mens. Hij wordt een mysticus, een verlichte – een levend wezen en niet een denkend mens!

 

Het leven is heel intelligent. Men hoeft slechts om zich heen te kijken om te beseffen hoe intelligent het leven is. De uiteenlopende vormen, gedaanten, kleuren, informatie, etc. zijn een functie van licht: de gemanifesteerde wereld is een optische illusie. Daarom: de illusie is heel intelligent. Spiritualiteit mag dan overtuigend echt lijken, het is niettemin een illusie, want er is in deze wereld niets dat als echt gekend kan worden, noch bestaat er een tijd voor welke handeling dan ook om als een werkelijkheid in het leven te bestaan.

 

Het onderscheidende kenmerk van spiritualiteit is verlichting, en verlichting is een gedachteloze staat. Geen spirituele gedachte, hoe aantrekkelijk het ook mag klinken of lijken, kan een gedachteloze staat geven. De mens zal in zijn geest blijven ronddolen, hopende dat hij op een dag gedachteloos zal worden – verlicht. Die dag zal nooit komen. Het resultaat van denken is slechts ouderdom en uiteindelijk de zogenaamde dood.

 

Het is niet nodig om spiritueel te worden, aangezien de mens reeds in een gedachteloze staat is ondergedompeld. Er bestaat geen gedachte in het tijdloze nu. Het leven is een gedachteloze staat en daarom is alles daarbinnen spiritueel. Het is wijs om te begrijpen dat spiritualiteit niet iets is om te kennen, of om te doen of gedaan te krijgen! Dergelijke gedachten worden door het leven binnen de geest gemanifesteerd en niet door de mens, zodat er zich een begrijpen kan voltrekken dat kennen, doen of gedaan krijgen een illusie is.

Het leven helpt de mens op verschillende manieren om deze illusoire, waaktoestand te begrijpen. Het concept van spiritualiteit is er een van.

Verlichte mensen hebben gezegd dat de wereld een illusie is. De wereld die de mens kent is in de waaktoestand, dus alles in de waaktoestand moet een illusie zijn, inclusief de wetenschap! Elke vorm van spiritualiteit is binnen deze waaktoestand en moet daarom een illusie zijn, een illusie die er op wacht begrepen te worden. Diegenen die in de uiteenlopende activiteiten van spiritualiteit zijn ondergedompeld (zogenaamde avatars, zogenaamde guru’s, leraren, discipelen en toegewijden) brengen deze niet uit zichzelf tot stand. Ze denken dat zij het doen, terwijl hun lichamen gewoonweg bewegen. Zelfs het denken dat ze iets spiritueels doen voltrekt zich aan hen en ze weten het niet, want een begrip van de illusie van handeling is nog niet tot hen doorgedrongen. Ze zijn gefocust op het gekende en het begrijpen heeft zich nog niet aan hen voltrokken. Het ego is actief en verlichting is nog in slaaptoestand.

 

De mens kan alleen het gekende kennen. Het gekende is een illusie. De verlichte leeft het ongekende. Het ongekende is puur leven zonder het gekende in zich. Dit leven is hetzelfde voor iedereen. Elke verschijning in het leven is spiritueel, terwijl binnen de geest alleen iets bepaalds gekend wordt als spiritueel en dit speciale iets, is een illusie. De waarlijk spirituele mens is hij of zij die zich realiseert dat er geen handeling in het leven bestaat noch een woord in de geest of in het leven.

 

Het leven is slechts een verschijnsel van licht en geluid. Dit begrijpen is spiritualiteit!

 

Ó Copyright Dr. V. S. Shankar 2006

 

 

 

Terug naar artikelpagina

 

 

back to articles page