Dr. Vijai S Shankar MD.PhD.
Gepubliceerd op www.academy-advaita.com
Nederland
5 december 2015
Wat het leven is
“Licht en geluid”
De betekenis van het leven is tot nu toe nog niet gevonden door de mens, de filosofen, de kenners, de religieuzen en ook niet door de atheïsten. De verlichten echter, hebben verkondigd dat het leven een spel is van licht en geluid en illusoir is. De verkondiging is moeilijk te begrijpen, want licht en geluid zijn werkelijk voor de mens in het dagelijks leven en niet illusoir. De beelden van subjecten, objecten die gezien worden en gedachten die herkend worden door de mens in het dagelijks leven, zijn werkelijk voor hem en niet illusoir.
Dus hoe kan de mens het leven begrijpen als zijnde illusoir? De enige optie is om te onderzoeken en de waarde te bepalen, om het subject en het object dat gezien, gesproken of gedacht wordt in het dagelijks leven te begrijpen. Het inzicht kan daarna toegepast worden op vegetatie en dierenrijk.Zicht: Wat buiten gezien wordt is feitelijk een label van een beeld van een subject of object. Elk atoom van het subject of object dat buiten gezien wordt, is echter licht. De functie van het oog is om lichtgolven van buiten te ontvangen. De lichtgolven bereiken de hersenen waarvan elk atoom ook licht is.
Hetzelfde fenomeen gebeurde ook bij de primitieve mens. Lichtgolven die de ogen van de primitieve mens van buiten naar binnen gingen, waren aanvankelijk lichtgolven die uiteindelijk evolueerden tot kleuren en naderhand tot illusoire beelden in de geest. Deze beelden ontwikkelden zich tot visueel, illusoir geheugen.Later ontwikkelde het licht in de illusoire, gekleurde beelden zich tot geluiden in de geest. Geluiden ontwikkelden zich tot illusoire letters en daarna tot illusoire woorden. Illusoir, visueel geheugen ontwikkelde zich uiteindelijk om geheugen van illusoire kennis te worden. Het leven ontwikkelde de beweging van de illusoire woorden om exact over de illusoire beelden van licht heen gelegd te worden. Al snel ontwikkelde het ego zich om te gaan geloven dat de woorden die over de illusoire lichtbeelden in de geest heen gelegd zijn, werkelijkheid of realiteit zijn.
Naarmate het leven het ego verder ontwikkelde, ging het ego geloven dat de illusoire beelden van licht die buiten zijn, bestaan als realiteit of werkelijkheid. Maar wat buiten bestond was alleen maar licht en geen beelden van kleur, realiteit of werkelijkheid. Daarom, wat buiten gezien wordt als realiteit of werkelijkheid, zijn voorgestelde beelden van gekleurde lichten met illusoire woorden erover heen gelegd, die illusoire labels zijn waarvan de mens gelooft dat hij die ziet als realiteit of werkelijkheid. Dit impliceert dat wat buiten gezien wordt, illusoir is, maar waarvan geloofd wordt dat het reëel of werkelijk is.
Het bovengenoemde fenomeen is duidelijk bij een pasgeboren kind. Het pasgeboren kind wordt eerst aangetrokken door kleuren (visueel geheugen als beelden) en later door geluiden. Naarmate de ontwikkeling toeneemt, reageert het kind op losse woorden (geheugen als kennis). Naderhand herkent het kind de beelden buiten hem verkeerd, wat de beweging van woorden in het geheugen aangeeft, bijvoorbeeld: een kat wordt herkend als hond, maar voor het kind is het goed noch fout. Wanneer de beweging van woorden in het geheugen precies over de beelden heen is gelegd, begint de juiste herkenning, die door het keer op keer prijzen door de ouders dat de herkenning juist is, de geest van het kind conditioneert in goed en kwaad.Spraak en gedachte: Verschillende geluiden treffen het trommelvlies en niet woorden. De geluidsgolven reizen als lichtsignalen door de gehoorzenuw naar de hersenen. Deze geluidsgolven ontwikkelen zich tot illusoire letters en tenslotte tot illusoire woorden. Wanneer de mens spreekt, uit hij fonemen van geluid, maar deze illusoire geluiden worden gehoord als illusoire woorden in de hersenen. Vandaar dat gesproken geluiden gehoord worden als illusoire woorden. Dit betekent dat gesproken woorden niet alleen illusoire geluiden zijn, maar ook als illusoire woorden worden gehoord. Evenzo zijn gedachten illusoire transformatie van illusoire, subtiele geluiden. Evenzo zijn ook emoties illusoire gedachten en geen realiteit of werkelijkheid. Dit betekent ook dat zintuigelijke waarnemingen gedachten zijn en geen realiteit of werkelijkheid. De gedachten over zintuigelijke waarnemingen geven aanleiding tot een illusie van realiteit of werkelijkheid vanwege illusoire dualiteit.
De mens weet alleen door woorden dat een werkelijke handeling, woord of gedachte feitelijk heeft plaatsgevonden pas nadat het heeft plaatsgevonden en nooit voordat het werkelijk plaatsvindt. De mens weet als gedachte wat hij kan doen, spreken of denken, maar weet niet door gedachten het precieze moment, of de precieze handeling die hij zal doen, spreken of denken. Hij weet dit pas met zekerheid door gedachten na afloop van de handeling, het woord of de gedachte. Dit betekent dat de mens niet de doener, spreker of denker is, ofschoon dit alles wel gebeurt, hoewel illusoir. Daarom, het leven is illusoir en dat is wat het leven is. Dit is waarom de wijzen hebben verkondigd dat de wereld binnen is en niet buiten.
Auteur: Dr. Vijai S. Shankar
© Copyright V. S. Shankar 2015
Noot van de redacteur:
Dit artikel verschaft een verlicht en zeer gewaardeerd inzicht in het begrijpen en waarderen van het leven dat elke mens leeft. Het belang van het evolutionaire proces begrijpen, waar de mens geen enkele verantwoording voor draagt, is een enorme stap, ook al bij het begin richting deconditionering van de geest. De beschrijving van de eerste stap van het kind in de geconditioneerde wereld van de geest is subliem, als men bedenkt dat de taken die de grote Hercules werden opgedragen, waarvan één het schoonmaken van de Augiasstallen was, in belang verbleken naast dat wat dr. Shankar op zich genomen heeft door de geconditioneerde geest schoon te maken. Woorden kunnen nauwelijks uitdrukking geven aan de dankbaarheid voor zo’n verlichting.
Julian Capper, V.K.
Noot van de Duitse vertaler:
Een kind zal vanzelf gaan weten wat het leven is, dat gelooft iedere ouder. En dat is waar, de geest van ieder menselijk wezen ontwikkelt het verlangen naar kennis over de wereld, wat de mens houdt voor het leven zoals het is. Dit artikel, “Wat het leven is” van Dr. Vijai S. Shankar, openbaart waarlijk de verkondiging van de wijzen, dat de mens het leven leeft en dat het niet dat is wat de geest denkt. De mens gelooft dat het voldoende is om de eigen geest te kennen om het leven te kennen. Dank, Dr. Shankar, voor het delen van een dieper inzicht en begrip van wat het leven is: de mens kan het niet kennen, alleen leven.
Marcus Stegmaier, Duitsland