met Dr. Vijai S. Shankar Voor de website: www.ods.nl/amigo Maart 2002
|
|
Beste Mevr. Bruins, U schrijft vanwege de volgende vragen en om ze beter te begrijpen zijn ze apart beantwoord.
Uw vragen: Wat is liefde? Hoe komt het dat we niet weten wat Liefde is, ondanks dat we er naar snakken en ondanks dat degenen die Ontwaakt zijn ons vertellen dat het Liefde is wat we zijn? Is liefde een ander woord voor overgave? Is onze liefde voor ‘realisatie’ een goede aanwijzing? Heeft Bhakti iets met de Ware Liefde die we zijn te maken? Is er iets dat we kunnen ‘doen’ om daar te ‘geraken’ ondanks dat we met onze geest begrijpen dat zoiets absoluut onmogelijk is?
Amigo: Wat is Liefde?
VS: Liefde als een vraag: Ten eerste moet men begrijpen of ‘Wat is liefde?’ een vraag kan zijn die beantwoord kan worden? Liefde kan geen vraag zijn. Want, als het een vraag is, dan zou er een antwoord moeten zijn. En als het antwoord er is, waar is het dan? Deze vraag is oeroud en er zou nu toch wel een antwoord op moeten zijn gevonden! Als het antwoord gevonden zou zijn, dan zou de vraag verdwenen moeten zijn. Maar de vraag is al die tijd gebleven en dit betekent dat het antwoord nog niet gevonden is. Als het tot nu toe nog niet gevonden is, hoe zeker is het dan dat het gevonden zal worden. Misschien kan de geest het antwoord wel nooit vinden! Tevens is één enkel antwoord, die ieders geest tevreden zal stellen, niet mogelijk, aangezien elke geest zijn eigen ideeën over liefde heeft. Vandaar dat een universeel antwoord een illusie is. Er zijn individuele antwoorden voor liefde en om deze eigenlijke reden zijn er onenigheden over liefde, aangezien iedere geest op een ander punt in tijd leeft. Derhalve, is: ‘Wat is liefde?’ een illusoire vraag, waar geen antwoord op is!
Liefde als een concept: Liefde is niet iets om over te weten! Wat de geest ook kent is slechts een concept. Liefde kan geen concept zijn, aangezien concepten in iedere geest anders zijn en liefde is niet zo beperkt dat het in iedere geest anders is. Liefde is geen concept, noch is het een mening. Liefde is ook niet iets dat je door woorden over kunt brengen. Woorden kunnen niet overbrengen wat je werkelijk wilt zeggen. Wanneer de geest zijn intrede doet om de vraag: ‘Wat is liefde?’ te beantwoorden, brengt het zijn geconditioneerde concepten over liefde naar voren, dogma’s die van buitenaf zijn opgedrongen. Deze concepten behandelen liefde zoals ze zou moeten zijn! Zou moeten zijn, betekent de toekomst. Deze toekomst zal nooit komen en dus zullen de concepten van liefde zich ook nooit verwezenlijken. Dit creëert pijn tussen geliefden. De concepten nemen de gedaante van een verwachting aan, een eis, een manipulatie. Ieder ego probeert de ander slechts te domineren. Omdat concepten niet identiek zijn, wordt liefde vervangen door onenigheden en boosheid. Liefde wordt dan louter een interval tussen twee ruzies. Deze interval noemt de geest liefde en zelfs dit is geen liefde. Want de rustperiode tussen de ruzies in, wat de geest liefde noemt, is eigenlijk een rustperiode voor het uitbarsten van de volgende ruzie, waarbij de concepten van liefde van ieders geest verdedigd worden. Alle ideeën en concepten van liefde zijn slechts een afspraak! Vandaar dat ook concepten geen liefde kunnen zijn.
EGO en liefde: Het is het ego die de vraag: ‘Wat is liefde?’ stelt. Ten eerste is het verstandig om je te herinneren dat het ego vals is en dus wordt ook de vraag vals. Ten tweede zullen de antwoorden die door het ego aan zichzelf of aan anderen gegeven worden eveneens vals zijn. Deze valsheid wordt door het ego aangenomen als waarheid. Dat wat vals is kan in in het leven niet bestaan. Dit is de reden waarom iemand het in het leven moeilijk vindt om liefde te vinden. Wanneer het ego ‘Ik hou van jou’ zegt, betekent het alleen maar, ‘ik heb jouw liefde nodig’. Dit is dominantie, een soort mentale slavernij. Door de afhankelijkheid en zekerheid voorziet de ander in de behoeften en eisen van het dominante ego. Het dominante ego denkt dat dit liefde is, wat in feite slechts tolerantie is die zich voordoet als liefde. Zolang als het ego aanwezig is, kan er geen liefde aanwezig zijn. Aangezien het ego altijd in het verleden of de toekomst is en liefde is altijd in het tijdloze nu. Liefde voltrekt zich op het moment dat het ego is opgelost in de geliefde. Alleen de ander blijft over en het ego is afwezig. Op dat moment zal de liefde tot bloei komen, zozeer zelfs dat zelfs de ander zal verdwijnen en dan zal twee afwezig zijn en zal één slechts overblijven. Naamloos en vormloos. Dit zijn is liefde.
Liefde – een illusie: Als de wereld een illusie is, wat het is, dan zijn ook de gedachten onderdeel van deze illusie. Laten we proberen te begrijpen hoe de woorden ‘Ik hou van jou’ een illusie zijn! Wanneer het ego ‘ik hou van jou’ zegt, probeert het de ander te overtuigen tot een geloof dat het van de ander houdt. Een voortdurende herhaling van de woorden ‘ik heb je lief’ creëert een geloof dat hij of zij werkelijk van de ander houdt. Als liefde werkelijk aanwezig is, waar zou dan de behoefte bestaan om ‘ik hou van jou’ te zeggen? Het is niet nodig om ‘ik hou van jou’ te zeggen of om er over te discussiëren of erover te praten. Je kunt alleen praten over dat wat afwezig is. Wat aanwezig is zal door zichzelf zichtbaar zijn en het is niet nodig om er over te praten. Als er liefde is, is het er, aanwezig, levend en kloppend. Alleen omdat liefde afwezig is, moet het ego ‘ik hou van jou’ zeggen. Er wordt gedaan alsof deze afwezigheid van liefde de aanwezigheid van Liefde is. Wat eigenlijk aanwezig is, is de aanwezigheid van tolerantie van de ander door afhankelijkheid en het gevoel van zekerheid. Dit is de illusie, om te denken dat liefde aanwezig is, door alleen maar ‘ik hou van jou’ te zeggen. De woorden ‘ik hou van jou’ creëren een geloof dat er liefde aanwezig is. Dit geloof zal tot de angst leiden dat de liefde misschien wel verdwijnt. Vandaar dat er een herhaling wordt vereist en het ego voelt zich getroost dat de liefde aanwezig is. De geest heeft de gewoonte om de ander tot een object te maken om te gebruiken. Dit is zo omdat de geest door zijn zintuigen datgene herkent wat geobjectiveerd kan worden. Dit mechanisme zorgt ervoor dat de geest liefde in een object om te gebruiken omzet. Vandaar dat in het leven de man zijn vrouw, door de geest, in een object om te gebruiken omzet en de vrouw zet op een zelfde manier, door de geest, haar man om in een object om te bezitten. Dit is geen liefde. De geest zegt ook wat liefde zou moeten zijn! Zou moeten zijn, betekent in de toekomst. Zou moeten zijn, verwijst altijd naar de toekomst. De toekomst is niet-bestaand en zo zal ook liefde niet-bestaand zijn op het moment dat je zegt hoe het moet zijn! Dus je vraag ‘wat is liefde’ kan niet beantwoord worden, als iemand een antwoord geeft op wat liefde is, herinner je dan terdege dat het geen liefde kan zijn! Liefde is je eigenlijke wezen en geen geestestoestand. Het zou dus goed zijn om te vragen, ‘Wat is geen liefde?’.
Amigo: Hoe komt het dat we niet weten wat Liefde is, hoewel we er naar snakken en ondanks dat degenen die Ontwaakt zijn ons zeggen dat het Liefde is wat we zijn?
VS: Liefde als datgene wat gekend wordt: Liefde kan nooit gekend worden, aangezien liefde het onbekende is. Liefde is zoals het leven, onbekend, mysterieus en onlogisch. Liefde past niet en kan niet binnen het bouwwerk van ideeën en regels van de geest gevat worden. Liefde is als ademhalen: zonder oorzaak, maar toch is het er! We snakken naar liefde, daar liefde ons wezen is. Tenzij we weten wie we zijn, zal de dorst naar liefde er zijn. De dorst is slechts het verlangen om onszelf te ontmoeten! Liefde heeft geen betekenis. Liefde is net als het leven, mysterieus, waar zowel logica als het redeneren niet bestaan. Liefde is als een ademteug. Je kunt niet zeggen, ik haal slechts twee uur per dag adem en de rest van de dag zal ik dat niet doen. Op een vergelijkbare manier is liefde net als ademen, altijd aanwezig. Liefde is het leven, het maakt niet uit wat de geest over het leven zegt, de liefde heeft er niets mee te maken. Je houdt eenvoudigweg van alles en iedereen, ongeacht wat er gebeurt. Je bent liefde, en niet een of ander concept of één of andere opvatting.
Amigo: Is Liefde een ander woord voor overgave of genade?
VS: Overgave: Overgave gebeurt op het moment dat we ons realiseren dat het ego niet de doener is. Overgave gebeurt op het moment dat we ons realiseren dat we het leven niet leiden, maar dat het leven voor ons geleid wordt. Overgave gebeurt op het moment dat we ons realiseren dat wij niet degenen zijn die er voor zorgen dat het leven gebeurt, maar dat het leven zich aan ons voltrekt.
Genade: Genade is de eigenlijke essentie van het leven. Genade is een ander woord voor liefde. Het is de genade die ons in leven houdt. Het zorgt ervoor dat zien, horen, ruiken, proeven en het aanraken mogelijk is. Het is de Genade die de geest zijn bewuste gevoel verschaft.
Amigo: Is onze liefde voor ‘realisatie’ een goede verwijzing?
VS: Liefde als een verwijzing naar realisatie: Ten eerste zou alles wat je gelooft geleidelijk uit de geest moeten verdwijnen. Deze dingen die je gelooft zijn gebaseerd op twijfels. Wanneer iemand aan zijn geest gaat twijfelen, dan zal de richting van de twijfel richting het centrum zijn. Deze richting zal leiden tot een vertrouwen in zichzelf. Vertrouwen zal zich op zijn beurt uitdrukken als devotie, wat liefde voor het Bestaan is. Deze universele liefde voor alles dat er in het Bestaan is, is op zichzelf een verwijzing naar de realisatie dat het Bewustzijn de eerste illusie van het Gewaarzijn is!
Amigo: Heeft Bhakti iets te maken met de Ware Liefde die we zijn?
VS: Bhakti: Zo lang als het Ego achter de bhakti aanwezig is, dan is die bhakti louter een handeling van het ego. Als bhakti tijdgericht is, dan is die bhakti in de geest, aangezien tijd in de geest is. Bhakti is tijdloze niet-herinnerde herinnering dat het Gewaarzijn het enige is dat er bestaat! Deze niet-herinnerde herinnering van God is liefde.
Amigo: Is er iets dat we kunnen ‘doen’ om daar te ‘geraken’, ondanks dat we met onze geest begrijpen dat zoiets absoluut onmogelijk is?
VS: Doen: De zaak is voorbij op het moment dat je je realiseert dat GOD ‘doen’ en ‘verkrijgen’ onmogelijk is. Dit begrip is niet totaal, vandaar dat de vraag blijft bestaan. Dit is zo omdat het Ego denkt dat het de doener is! Het ego is echter slechts een claimer en geen doener!
|
|