Dr. Vijai S Shankar MD.PhD. Gepubliceerd op www.acadun.com Nederland 20 April 2013
|
|
Wat hoort de mens?
Er kan nooit met zekerheid bepaald worden wanneer de eerste baby verscheen in het leven. Desondanks is het juist om te veronderstellen dat de baby geluiden maakte die kenmerkend zijn voor een kind. Op dezelfde wijze uitte en hoorde de primitieve mens alleen geluiden, totdat spraak zich ontwikkelde in de menselijke geest. Naarmate het leven zich ontwikkelde, bootste de mens dierengeluiden na. De primitieve geest kende een dier als een beeld in de geest en het geluid dat het maakte. De geest kende een dier niet door middel van taal, want een woord had zich nog niet ontwikkeld in de geest. Zelfs nu nog imiteert een baby een dier lang voordat hij een taal spreekt.
Naarmate het leven zich verder ontwikkelde, bootste de mens vogelgeluiden na. De primitieve geest kende een vogel als een beeld in de geest en het geluid dat hij maakte. De geest kende een vogel niet door middel van taal, want een woord had zich nog niet ontwikkeld in de geest. Zelfs nu nog is een baby onder de indruk wanneer hij een vogel hoort tjilpen, lang voordat hij een taal spreekt.
Naarmate het leven zich verder ontwikkelde, ontwikkelden de bewegingen en de geest van de mens ook. Deze ontwikkelde bewegingen maakten primitieve muziekinstrumenten. De geluiden van dieren en vogels in de geest van de mens ontwikkelden zich tot rudimentaire muziek. De primitieve geest kende een muziekinstrument als een beeld in de geest en niet door middel van taal, want een woord had zich nog niet ontwikkeld in de menselijke geest. De mensen zaten rondom degenen die muziek konden maken om ernaar te luisteren en zo begon de samenleving. De samenleving werd geboren door de komst van rudimentaire muziek, lang voordat taal of kennis was ontwikkeld. Zelfs nu nog wordt een baby in vervoering gebracht door speelgoed dat muziek maakt, lang voordat hij een taal begint te spreken.
Naarmate het leven zich ontwikkelde, ontwikkelde het intellect zich ook. Een enkele muzieknoot ontwikkelde zich tot vele noten. De enkelvoudige noten ontwikkelden tot letters en meervoudige noten tot woorden. Dit betekent dat, hoewel de mens geluid hoorde, het intellect ervoor zorgde dat die in de geest klonk als letters en woorden. Het intellect liet woorden ontwikkelen tot primitieve taal, wat niets anders was dan een orkest van geluid. Zelfs nu nog herkennen kinderen dieren, vogels en muziek door middel van geluid, lang voor het spreken van een taal.
Naarmate het leven zich ontwikkelde, relateerde het intellect letters en woorden aan beelden in de geest en door dit fenomeen bleef de mens het leven identificeren. Herhaling van de identificatie conditioneerde de geest tot taal. Als gevolg van zijn geconditioneerde geest, gelooft de moderne mens dat hij een taal hoort en spreekt, hoewel er alleen maar geluid wordt gehoord tijdens het horen en geluid wordt geuit tijdens het spreken. De overtuiging dat een mens in staat is om een taal te horen en te spreken is een illusie van geluid en taal is niet werkelijk als actualiteit. Daarom, wat de mens hoort is een orkest van geluid, welke zich miraculeus heeft ontwikkeld tot taal in de geest.
|
|