Dr. Vijai S Shankar MD.PhD. Gepubliceerd op www.acadun.com Nederland 23 februari 2014
|
|
Wat betekent herinnering?
Herinnering is het vermogen waarmee de geest informatie opslaat en herinnert. Dit betekent dus dat er geen informatie beschikbaar kan zijn buiten herinnering of als herinnering niet beschikbaar is. Het is duidelijk dat de mens in het tegenwoordige nu niets weet. Als de mens iets wil weten, moet hij de informatie oproepen uit zijn geheugen. De wereld bestaat uit herinnering. Zonder herinnering zou de mens niets ervaren. Maar hoe echt is herinnering of wat de mens dan ook denkt te weten of wat in het leven gebeurt?
De mens moet gaan begrijpen wat herinnering is en hoe het tot bestaan kwam. Herinnering bestaat uit woorden. Woorden zijn vervolgens opgebouwd uit letters. Daarom moeten er eerst letters bestaan voordat een woord of herinnering kan bestaan in de geest. In het dierenrijk transformeerde licht tot geluiden. Het intellect dat aanwezig is in een bepaalde golflengte van geluid in het dier, ontwikkelde het geluid tot de geest. En in het dierenrijk ontwikkelde de functie om geluid te kennen en herkennen (dat wil zeggen opnieuw kennen) in de geest. Opnieuw kennen of herkenning ontwikkelde zich tot herinnering. Herinnering van geluid ontwikkelde zich bij de dieren als een vertraging in de geest. Daarom, geluid is een vertraging in het licht en herinnering is een vertraging in de geest. Dus de intelligentie die aanwezig is in licht transformeert tot intellect in elk geluid en het intellect dat aanwezig is in een bepaald geluid transformeert tot de geest. In de primitieve mens transformeerde het licht dat ontvangen werd door de hersenen tot geluid, net zoals in het dierenrijk dat geluid ervaart. In de mens ontwikkelde en verfijnde dit fenomeen zich verder.
In het leven, wanneer licht transformeert tot geluid, wordt het geluid gekend in de geest en herkend als geluid in het geheugen. De intelligentie van het leven, wat licht is, transformeerde een bepaald geluid tot een letter en deze letter werd in de geest gekend als een geluid en herkend (dat wil zeggen opnieuw gekend) als een letter in het geheugen. Naarmate letters, woorden en taal zich ontwikkelden, gingen zij alle alleen als geluid door de geest en werden opgeslagen in de geest, als herinnering, als letters, woorden en taal werden zij opgeslagen in het geheugen. Voor de mens is de geest daarom een vertraging in het leven en herinnering is een vertraging in de geest. Dit is de reden waarom de mens niets kan weten zonder zijn geheugen, want elke letter, woord en taal is in de herinnering (dat wil zeggen opnieuw gekend), als woorden in het geheugen. En het is een paradox dat alleen vanuit het verleden het heden wordt gekend. Het is ook een paradox dat het verleden, het heden en de toekomst alleen in het heden gesproken worden, dat eveneens het verleden is. Dit komt omdat, terwijl het leven de geest ontwikkelde, beelden eerst werden getransformeerd tot geluid en later tot letters, woorden en herinnering. In die tijd had de geest alleen herinnering en heeft nog steeds alleen herinnering. Toen het idee van de doener zich versterkte in de geest en het idee van tijd zich ontwikkelde, ontwikkelde zich het idee van het heden in het geheugen.
Het volgende idee van tijd dat zich ontwikkelde was het verleden en naarmate het leven zich verfijnde, ontwikkelde zich ook de toekomst. Daarom, de geest bevat alleen herinnering en het verleden, het heden en de toekomst zijn ideeën in het geheugen, wat betekent dat het heden de directe herinnering is, gisteren en voorgaande dagen zijn de recente en verre herinnering en de toekomst is de verwachte herinnering. Het immer-aanwezige, tijdloze en gedachteloze ‘nu’ echter, is het heden waarin een geluid wordt gehoord dat het heden, verleden en de toekomst opwekt als een werkelijkheid, hoewel illusoir.
Het werkelijke heden is daarom het moment ‘nu’, dat tijdloos en gedachteloos is, want tijd en gedachte zijn in het geheugen, dat het verleden is. De mens leeft in het tijdloze en gedachteloze ‘nu’. Hij ervaart vanwege herinnering, wat het verleden is. Het is wederom een paradox dat, hoewel de mens in het leven leeft, hij het leven niet leeft in het ‘nu’, maar denkt in het verleden, wat herinnering is.
Het leven heeft nauwgezet en op mysterieuze wijze elk onderdeel van het lichaam, inclusief de zintuigen, die alle licht zijn, vertaald naar geluid, letters en woorden met betekenissen en heeft ze opgeslagen in het geheugen. Het leven heeft ook nauwgezet elk systeem van het lichaam vertaald naar woorden en delen van elke functie en delen van elke activiteit ervan, maar niet in hun totaliteit. Er is geen woord opgeslagen in het geheugen voor de totaliteit van de systeemfunctie van het lichaam of van elke activiteit van het lichaam en dat kan ook niet. Wat de mens daarom weet vanuit herinnering zijn alleen maar delen van en niet de gehele stroom van het leven. Dit is de reden waarom de mens niets doet om te kunnen zien, horen, ruiken, proeven, voelen of om enig systeem in zijn lichaam te controleren. Evenmin verricht hij enige handeling, spreekt hij of denkt hij. Zij gebeuren allemaal voor hem, inclusief zijn herinnering, hoewel illusoir. De mens eist slechts op vanwege herinnering en ook het opeisen gebeurt.
Dus wat betekent herinnering? Herinnering betekent dat het leven gebeurt op de manier waarop het bedoeld is te gebeuren en herinnering maakt niet dat het gebeurt op de manier waarop het bedoeld is te gebeuren.
Auteur: Dr. Vijai S. Shankar
Noot van de redacteur: Ik liep gisterochtend op het strand genietend van de rijkdom die de zintuigen overbrachten – het gevoel van warmte van de zon, de geur van zout in de lucht, het geluid van water dat beukt tegen de rotsen, het zicht op de eindeloze horizon van de zee omlijst door de kliffen – verbazingwekkende geschenken voor de mens, om niet te spreken van de honden die de ballen achterna renden die door kinderen werden gegooid. Op het zand lag in het water een blauwwit Ming-kunstwerk! Herinnering, bleek toen, kan dicht bij verbeelding komen. De lichte en glimmende verschijning wakkerde de herkenning aan van een Ming-schat! Niet echt natuurlijk – het was een steen die gepolijst was door het jarenlang rollen in het zand en de zee. Was het een foute herkenning of slechts verbeelding? De aard van wat wordt herkend is in ieder geval illusoir, of het nu een echt Ming-kunstwerk was of een ingebeelde schat. Hoge waarde wordt toegekend aan mensen die een geheugen hebben dat voorziet in nauwkeurige herinneringen voor examens en televisiequizzen. Degenen met een superieur geheugen worden rijk gemaakt met geldprijzen. Zelfs in de alledaagse sociale context is een ‘goed’ geheugen een deugd; een ‘slecht’ geheugen is bijna een schande. Kan je werkelijk het geheugen trainen of het gebruik van het geheugen oefenen, zoals algemeen wordt gedacht? Het leven controleren ten bate van zichzelf is van het hoogste belang voor de mens; zijn eigen natuur begrijpen ten bate van de mensheid is van het hoogste belang voor de verlichte. Begrijpen dat het leven de enige leidinggevende is, is het geschenk van de wijze. Een opmerkelijk en doordringend artikel. Julian Capper, VK
Noot van de Nederlandse vertaler: Een enkele keer wordt je ’s ochtends wakker zonder herinnering. De omgeving doemt op en er zijn geen woorden aanwezig om de afzonderlijke objecten te benoemen. Alles is nieuw en stil aanwezig, zonder een verleden. Er zijn geen gedachten over de toekomst. Plotseling verschijnt de vraag “Waar ben ik?”. Een sterke drang steekt op om grip te krijgen over de situatie en er wordt naarstig gezocht in de herinnering. Een voor een komen de herinneringen boven drijven en vormen een verhaal. Vreemd genoeg stelt dat gerust, want alles lijkt weer zoals het was. Na het lezen van dit artikel wordt duidelijk dat het slechts in de geest is zoals het was, namelijk het verleden dat over het heden is gelegd. Een verleden dat we slechts fragmentarisch met woorden in het geheugen kunnen opslaan. Halsstarrig proberen we met deze herinneringen het leven te controleren, zoals een tweedimensionaal tekenfilmfiguurtje zichzelf uitgumt en opnieuw tekent, zich niet realiserend dat het de tekenaar is die hem dit laat doen. Paula Smit, Nederland
|
|