Dr. Vijai S Shankar MD.PhD.
Gepubliceerd op www.academy-advaita.com
Nederland
8 september 2014
Essentie en hebzucht
Hebzucht is een onwenselijk stigma op het karakter waarmee niemand bestempeld wil worden. Het ego wil altijd meer van wat het heeft en waar het van houdt. Het wil ook hebben wat het niet heeft, maar waar het wel van houdt en als dat eenmaal is verkregen, dan wil het meer van hetzelfde. Het willen ‘hebben’ is een gevoel. En wanneer het gevoel intens is, dan wordt het hebzucht genoemd.
De mens komt met lege handen op deze wereld, dus vanzelfsprekend denkt hij dat hij alles heeft gekregen wat hij in het leven heeft en schrijft dit toe aan zijn inspanningen. Dat zou betekenen dat de eerste mens alleen door zijn inspanningen gekregen heeft wat hij had. De mens zou de essentie van hebzucht moeten overdenken.
Aanvankelijk jaagde en verzamelde de primitieve mens instinctief. Later jaagde en verzamelde de primitieve mens intuïtief, maar hij wist niet wat hij deed. Naarmate de essentie de evolutie ontwikkelde, kwam de primitieve mens te weten dat hij jaagde en verzamelde. Hoewel hij erachter kwam hoe te jagen en te verzamelen, wist hij niet dat het een proces van evolutie was.
De moderne mens verzamelt ook, maar het wordt toegeschreven aan kennis en kennis is ontwikkeld in de mens. Daarom is het natuurlijk dat de mens verzamelt vanwege het proces van evolutie en dat het verzamelen niet te danken is aan de inspanning of de keuze van de mens. Vandaar dat de moderne mens van nature een verzamelaar is, net zoals de primitieve mens dat was.
Mannen en vrouwen houden ervan om zoveel mogelijk te bezitten. Dit gebeurt niet alleen bij de armen, maar ook bij de rijken. Het is een natuurlijk fenomeen. Daarom zal in het leven iedere man en vrouw, ten gevolge van de essentie van evolutie, krijgen wat voor hem of haar bedoeld is om te krijgen. Maar dit inzicht heeft nog niet plaatsgevonden bij de mens. Ongeacht bij wie dit inzicht plaatsvindt, hij of zij zal niet alleen zijn eigen ‘begeerte’ begrijpen, maar ook het fenomeen hebzucht.
Alles verandert in het leven en dus ook de gevoelens en het inzicht dat de mens heeft. Inzicht toont de ontwikkelde kennis, als ook de ontwikkelde wijsheid. Wanneer wijsheid plaatsvindt bij de mens, dan begrijpt hij dat de essentie van het leven verschijnt als gevoelens en de mens zorgt er niet voor dat die plaatsvinden bij hem, ook hebzucht niet. Daarom, voor een wijs mens is hebzucht een sociaal stigma dat begrepen moet worden.
Auteur: Dr. Vijai S. Shankar
© Copyright V. S. Shankar 2014
Noot van de redacteur:
Het leven heeft de mens in deze wereld geplaatst. Het leven bereidt de mens voor om te weten wie hij is. Niemand van ons wordt achtergelaten om zijn eigen weg te zoeken, ongeacht hoe de geest geconditioneerd is om te denken. We zijn opgevoed en onderwezen om te geloven dat bepaalde menselijke kenmerken op hun best betreurenswaardig zijn en op hun slechtst kwaadaardig. De zeven ‘doodzonden’ paradeerden voor de mens van jongs af aan, talloze generaties lang – één daarvan is Hebzucht. Dit artikel schenkt ons een significant en belangrijk inzicht in hebzucht, een kenmerk dat vaak gezien wordt in menselijke activiteit.
Julian Capper, V.K.
Noot van de Duitse vertaler:
Er wordt in menig spiritueel geschrift gezegd dat de man en de vrouw zou moeten genieten van wat is. Maar hebzucht staat hem of haar niet toe om te genieten van wat is, want de focus is gericht op wat zou moeten zijn. Zelfs bij een lage intensiteit, wanneer hebzucht bekend staat als ‘begeerte’, leidt dit gevoel ver af van wat is. Daarom is het een religieus en spiritueel dogma geworden om niet hebzuchtig te zijn en zelfs niet iets te willen. Echter, begeerte en hebzucht zijn een deel van de geest en kunnen niet voorkomen of veranderd worden; zij kunnen alleen begrepen worden. Het inzicht alleen maakt dat de mens leeft ‘wat is’ in plaats van te denken ‘wat zou moeten zijn’.
Marcus Stegmaier, Duitsland
Noot van de Nederlandse vertaler:
In dit artikel wordt duidelijk gemaakt dat de mens een natuurlijke ontwikkeling doormaakt en dat ook zijn inzicht een natuurlijke ontwikkeling doormaakt. Eigenschappen van de mens, zoals hebzucht, zijn in dit licht gezien begrijpelijk en daardoor niet verwerpelijk. Inzicht in onze eigen begeerten en hebzucht, kan ons de weg wijzen naar het diepe vertrouwen dat het leven voor ons zorgt. Ook dit inzicht vindt bij ieder van ons plaats op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo.
Paula Smit, Nederland