Dr. Vijai S Shankar MD.PhD.
Gepubliceerd op www.academy-advaita.com
Nederland
14 maart 2016
Het Gesprokene
“Spreker, spreken en gesprokene zijn één”
Gesproken woorden worden gehoord en er wordt naar geluisterd met de bedoeling de betekenis van de gesproken woorden te begrijpen. Het geluid in muziek wordt ook gehoord of er wordt naar geluisterd en ook de geluiden die een baby maakt worden gehoord en er wordt naar geluisterd met de bedoeling het geluid te begrijpen.
Woorden van een vreemde taal zijn geluiden en geen woorden die worden begrepen. Dit betekent dat een woord van een taal dat gesproken en begrepen wordt, slechts geluid is dat begrepen wordt als woorden. Dit betekent dat een woord niets anders is dan geluid. Maar de mens is ervan overtuigd dat hij woorden hoort en daar naar luistert en niet naar geluiden. Hoe kan de mens gaan begrijpen dat hij alleen maar geluid hoort en daar naar luistert en niet naar woorden? De mens moet gaan begrijpen dat zijn zekerheid een geconditioneerd geloof in woorden is in plaats van de waarheid.
Het is duidelijk dat geluid in het dagelijks leven elk moment de overhand heeft. De menselijke geest is beperkt en neemt geluid alleen waar binnen een bepaald bereik. Dat betekent niet dat geluid afwezig is boven of onder het menselijke bereik van geluidswaarneming. Desondanks is geluid over het algemeen elk moment aanwezig in het leven.
De intelligentie van het leven, wat licht is, wordt onderschat door het intellect dat aanwezig is in de menselijke geest. De intelligentie van het leven manifesteert alleen bepaalde geluiden binnen het waargenomen, menselijk bereik van geluiden, om te verschijnen als illusoire woorden in de geest. Dit is vanzelfsprekend want het menselijk oor ontvangt alleen geluidsgolven en alleen bepaalde geluidsgolven verschijnen als woorden en niet alle geluidsgolven, bijvoorbeeld muziek en geluiden die aanwezig zijn in het dagelijks leven.
De geluidsgolven die door het oor worden ontvangen, worden als lichtsignalen door de gehoorzenuw geleid. De lichtsignalen verschijnen op mysterieuze wijze als illusoire woorden in de geest en het individu gelooft dat de illusoire woorden geen geluiden zijn.
Daarom, spreken is alleen maar horen en luisteren. Het geluid dat wordt gehoord of waarnaar geluisterd wordt, wordt door een gedachte herkend als een woord. Een gedachte is echter onzichtbaar en het onzichtbare kan niet gehoord of naar geluisterd worden. Dit impliceert dat de gesproken woorden die worden gehoord en waarnaar geluisterd wordt, geluiden zijn en geen werkelijke woorden.
Dit houdt in dat het gesprokene ALLEEN MAAR de spraak van de spreker is en niet dit of dat woord. Dit betekent dat de spreker, het spreken en het gesprokene één zijn, in de betekenis van licht en dat wat gesproken wordt geluid is en geen werkelijke woorden.
Auteur: Dr. V.S. Shankar
© Copyright V.S. Shankar 2016
Noot van de redacteur:
Een van de gevierde verworvenheden van de mens is zijn of haar vermogen om te spreken tezamen met zijn bijverschijnsel de mogelijkheid om te onderwijzen, te overtuigen of zelfs om te indoctrineren. Dr. Shankar openbaart hier echter, diep vanuit het intellect, dat een gesproken woord illusoir is; het heeft geen werkelijk bestaan – dat lijkt alleen maar zo. Bovendien, deze schijn overtuigt volkomen. En alleen bepaalde geluiden verschijnen als illusoire woorden, alleen die welke binnen het menselijk bereik van hoorbaar geluid vallen. Dit inzicht en deze waardering van het leven is onbetaalbaar.
Julian Capper, het V.K.
Noot van de Duitse vertaler:
Dr. Shankars artikel “Het Gesprokene” openbaart de mysterie van de mensheid. Woorden zijn wat de mens onderscheidt van dieren. Men zou zich moeten afvragen hoe de mens als baby natuurlijk en spontaan functioneert en na enkele jaren wordt de vrije wil geprojecteerd op het kind, als een natuurlijke functie van de geest van de ouders. Aangezien gesproken woorden natuurlijke geluiden zijn, zoals ook elk ander geluid in de natuur, is de vrije wil wel de grootste illusie waarin woorden kunnen voorzien in het dagelijks leven. Dank aan de verlichten voor het delen van het inzicht in dit uniek menselijk fenomeen.
Marcus Stegmaier, Duitsland
Noot van de Nederlandse vertaler:
Wanneer we iemand horen lachen, dan is dat gewoon geluid voor ons. Het heeft wel een betekenis, maar niet als woord. Het lachen ontsnapt en kan niet tegengehouden worden, dat kunnen we begrijpen. Dit artikel legt uit dat spraak ook geluid is en spontaan plaatsvindt. Spreken is een illusoire vocale uiting van geluid van dat moment bij die spreker, zoals bij ieder dier alleen geluid plaatsvindt. Zonder betekenis is het zo schoon als de zang van een nachtegaal of angstaanjagend als het gebrul van een leeuw en alles er tussenin. Dankzij de verlichten die ons de weg wijzen, zijn we in staat ons te verwonderen over spraak en raken we er niet meer van in de war.
Paula Smit, Nederland