Marcus Stegmaier, M.A.

Gepubliceerd op www.nevernothere.com

USA

1 juli 2010

 

 

‘Een valide vraag?’

 

Het leven is een gebeurtenis. Alles gebeurt eenvoudigweg: gedachten, spraak, daden. De mens is niet de doener, spreker of denker. Dit kan de geest gemakkelijk begrijpen omdat het logisch is. Slechts een aantal vragen is genoeg om de geest tot intellectueel inzicht te brengen.

 

Heeft de mens nooit ongelukkige gedachten? Dit is voldoende bewijs dat de mens niet de denker is!

 

Spreekt de mens nooit onbedachtzame woorden? Dit is voldoende bewijs dat de mens niet de spreker is!

 

Doet de mens nooit iets waar hij later spijt van heeft? Dit is voldoende bewijs dat de mens niet de doener is!

 

Echter, deze relatieve manier om de mens tot inzicht te brengen gaat niet ver genoeg om hem te helpen de wereld echt te begrijpen. Daarom houdt de uitleg van de Academy of Absolute Understanding over de illusoire aard van het doen van dingen hier niet op.

 

Het is niet zo dat ‘alle dingen’ (d.w.z. gedachten, spraak, daden) gebeuren. Er is slechts een enkelvoudige beweging. Deze beweging bestaat uit licht en omvat ook geluid. Geluid is een vertraging in licht, wat betekent dat geluid geen werkelijkheid in het leven is dat van licht gescheiden is. Geluid is een reflectie van licht en verschijnt als ‘alle dingen’ in de geest.

 

Dat de mens niet de doener is, is niet het einde maar het begin van inzicht, want dit inzicht geeft het perspectief van een echte wereld waarbinnen het doen van iets illusoir is. Bekijk het vanuit een andere invalshoek. Er is niet ‘iets’ wat als ‘alle dingen’ - gedachten, spraak, daden - verschijnt. Het tijdloze ‘Nu’, ofwel licht, projecteert zich als de enkelvoudige beweging van het leven en omvat geluid van de mens dat, van al het geluid van het leven, het enige geluid is dat als gedachten verschijnt.

 

Er is geen buitenwereld. De geest is de wereld, ofschoon illusoir. De mens heeft geen spirituele ervaringen in het Nu, maar het spirituele Nu creëert de illusoire ervaring van zichzelf in de vorm van de gedachte van de mens. Zowel het veronderstelde subject van een handeling als de handeling zelf, is dus een illusoire gedachte en geen werkelijkheid in het leven. Er bestaat geen woord waarmee de gehele enkelvoudige illusoire beweging van het leven kan worden aangeduid. Geen handeling, geen doener. Vanuit dit inzicht komt de vraag ‘gebeurtenis versus doen’ helemaal niet op.

 

De vraag is echter waarom de illusoire verwarring van de mens niet meteen ophoudt als dit door de geest is begrepen. Inzicht als kennis leidt tot illusoire verwarring. Inzicht als wijsheid leidt tot echte helderheid. Inzicht als kennis is het inzicht van het ‘ik’, terwijl het ‘ik’ in het inzicht als wijsheid niet als werkelijkheid aanwezig is.

 

Daarom is het al dan niet hebben van inzicht niet iets persoonlijks. Echt inzicht is het inzicht dat de geest, handeling, spraak, gedachten en het ‘ik’ illusoir zijn. Echt inzicht overkomt ‘niemand’. Daarom bestaat er geen verlicht persoon als werkelijkheid. Een verlicht persoon is licht dat als een persoon verschijnt die begrijpt dat de wereld, mens en geest niet echt maar illusoir zijn.

 

© Copyright 2010 Marcus Stegmaier, M.A.

 

 

Terug naar ingezonden artikelpagina

 

back to articles page